Chata Mennonicka w Chrystkowie

Drewniana chata osadników „olęderskich” z roku 1791. Jest to dwukondygnacyjny budynek z podcieniem frontowym. Na dole znajduje się komora pełniąca funkcję spiżarnii, kuchnia, pokój sypialny i gościnny, wielka izba gdzie obecnie jest salka wykładowa oraz tzw. czarna kuchnia. W górnej części mieści się m.in. wędzarnia i komin oraz pomieszczenie w wystawce. Poddasze na co dzień wykorzystywane było do celów gospodarczych, w przypadku powodzi przenosiło się tam życie mieszkańców domostwa. W 1992 r. chata wpisana została do centralnego rejestru zabytków. W 1996 roku Dyrekcja Zespołu Parków Krajobrazowych Chełmińskiego i Nadwiślańskiego wykupiła obiekt, co pozwoliło na rozpoczęcie prac konserwatorsko-remontowych np. zmianę całej strzechy oraz odtworzenie witrażowych okien. Obecnie mieści się tu Ośrodek Dydaktyczno-Muzealny Zespołu Parków Krajobrazowych nad Dolną Wisłą. Wewnątrz chaty znajduje się niewielka kolekcja eksponatów związana z życiem mieszkańców Chrystkowa i okolicznych wsi. Drewniana chata w Chrystkowie była centrum dużego gospodarstwa, na terenie którego znajdowały się kiedyś inne budynki gospodarcze takie jak: stodoła, obora. Obiekt stanowi przykład formy architektonicznej doskonale przystosowanej do żywiołu powodzi. W istniejącym do dziś budynku inwentarskim, znajdującym się naprzeciw chaty, zobaczyć można system równi pochyłych umożliwiających kiedyś przeprowadzanie zwierząt na poddasze podczas powodzi.

Mennonici zwani też Olędrami przybyli z Holandii i zasiedlali zarówno Żuławy Wiślane jak i tereny wzdłuż dolnego biegu Wisły. Chata w Chrystkowie jest pozostałością kolonizacji olęderskiej.