Inowrocławska tężnia solankowa

Tężnia solankowa jest jednym z najmłodszych obiektów sanatoryjnych Inowrocławia, nazywanego ,,Miastem na Soli”. Historia uzdrowiska rozpoczęła się w 1875 r., gdy trzech tamtejszych przemysłowców, z inicjatywy dra Zygmunta Wilkońskiego, założyło „Towarzystwo Akcyjne Solanki Inowrocławskie”.

Oddana do użytku w 2001 roku inowrocławska tężnia, trzecia w kraju pod względem chronologii powstania, jest drugą co do wielkości i jedną z nielicznych tego typu budowli w całej Europie. Ma kształt dwóch połączonych ze sobą wieloboków, mierzy 9 metrów wysokości i ponad 300 metrów długości. Na jej szczycie znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać panoramę Parku Solankowego i części miasta.

Obiekt działa na zasadzie cyrkulacji solanki. Wprowadza się ją rurociągiem przy użyciu pomp na najwyższy poziom drewnianej konstrukcji –  ścian wypełnionych tarniną. Spływająca solanka zostaje rozbita na drobne krople i poddana działaniu słońca, temperatury oraz ruchu powietrza, co powoduje wytwarzanie aerozolu solnego, który ma dobroczynny wpływ na zdrowie.

Inhalacje można tutaj połączyć z różnymi ciekawymi aktywnościami. W kompleksie funkcjonują m.in.: kręgielnia, minigolf, tory do gry w kręgle i stoliki do gry w szachy. W okresie letnim w pobliżu tężni organizowane są różnorodne imprezy kulturalne.

Tężnia solankowa w Inowrocławiu została jednym z 7 Nowych Cudów Polski 2014 ogłoszonych przez National Geographic.