Skwer na terenie Świecia, zlokalizowany na działce nr 1259/6 przy ul. Młyńskiej, ul. Ogrodowej, ul. Południowej i ul. Wyzwolenia, otrzyma nazwę “Skwer im. harcmistrza Czesława Porożyńskiego”.

dh hm. Czesław Porożyński.

Był harcerzem, konspiratorem, kurierem, aktywnym działaczem legendarnej organizacji harcerskiej Szare Szeregi, ofiarą prześladowań gestapo, więźniem obozu Stutthof. Urodził się 9 marca 1905r. w Koronowie, ale do gimnazjum uczęszczał w Chełmnie. W wieku dwudziestu lat został pracownikiem Szpitala Psychiatrycznego w Świeciu.

W działalność harcerską był zaangażowany od najmłodszych lat, gdyż była ona wpisana w tradycje rodzinne. Ojciec, oprócz działalności harcerskiej, był przed wojną aktywnym działaczem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół“. Matka po jego śmierci przeprowadziła się do Chełmna, gdzie zajęła się prowadzeniem jadłodajni.

Od 1934 r. Czesław Porożyński zaczął prowadzić samodzielnie drużynę pozaszkolną. W roku następnym kierował Kręgiem Starszo-instruktorskim im. M. Drzymały, do którego należało piętnastu harcerzy ze Świecia i okolic. Zamieszkał wówczas w Świeciu przy ul. Młyńskiej 12. W jego domu odbywały się pierwsze zbiórki harcerskie. Miejsce to było znane każdemu, kto swoją przynależnością do organizacji zamierzał kultywować tradycje polskiego skautingu.

Z chwilą wybuchu wojny Czesław Porożyński nie otrzymał karty powołania do wojska. Mógł więc nadal pracować w Zakładzie Psychiatrycznym w Świeciu. Po wymordowaniu przez Niemców pacjentów i likwidacji tego zakładu znalazł zatrudnienie w nowo powstałym domu starców dla bałtyckich Niemców. W 1941 r. przeniesiono go do pracy w Pelplinie, gdzie w byłej siedzibie kurii biskupiej powstał nowy oddział chorób wenerycznych. Otrzymane tu służbowe mieszkanie sprzyjało licznym kontaktom, które utrzymywał z byłymi członkami Kręgu Starszoinstruktorskiego.

Po dwóch latach pracy administracyjnej w Pelplinie wrócił ponownie do pracy w świeckim psychiatryku. Kolejny ważny etap w jego życiu związany był ze spotkaniem, do którego doszło w Toruniu, z własnym bratem Benedyktem, znanym już wówczas na Pomorzu działaczem harcerskim. Dzięki niemu wstąpił do Szarych Szeregów, składając na jego ręce ślubowanie. Od tej chwili Czesław Porożyński zaczął obsługiwać w Świeciu zorganizowany przez siebie punkt kontaktowy, występując jednocześnie w charakterze łącznika. Korzystać z niego mogli m.in. członkowie Związku Walki Zbrojnej i funkcyjni harcerze. W celach konspiracyjnych musiał często wyjeżdżać na Wybrzeże, gdzie spotykał się z różnymi osobami, które od pewnego czasu były już zaangażowane w działalność podziemną. Niektórzy z nich przyjeżdżali również do Świecia, przywożąc pocztę m.in. dla komendanta chorągwi pomorskiej B. Myśliwka oraz dla Głównej Kwatery Szarych Szeregów. Działalność hufca świeckiego uległa gwałtownemu przerwaniu 2 listopada 1943 r. z powodu aresztowania przez gestapo Czesława Porożyńskiego. W jego mieszkaniu mimo drobiazgowej rewizji nie znaleziono żadnych materiałów go obciążających. Porożyński był zbyt doświadczonym konspiratorem, aby trzymać materiały organizacyjne u siebie w domu. W śledztwie wyparł się jakichkolwiek związków z organizacją, ale inni działacze wydali go, informując Niemców, że prowadził w Świeciu punkt kontaktowy i był funkcyjnym członkiem Szarych Szeregów. To wystarczyło, aby znaleźć się w obozie Stutthof. Tam przebywał do czasu ewakuacji obozu w styczniu 1945 r. W czasie marszu ewakuacyjnego zachorował na tyfus w obozie przejściowym w Rybnie k. Wejherowa. Pomimo troskliwej opieki ze strony brata Benedykta zmarł 12 marca 1945 roku. Jego żona Klara pochowana jest na cmentarzu w Świeciu.

Uchwała w sprawie nadania nazwy skwerowi na terenie Świecia.